แฟชั่น คือ ศิลปะบนเรือนร่างแขนงนึง ที่ถือว่าเป็นปัจจัยสี่ในการดำรงชีวิตของมนุษย์ยุค 2009 ในปัจจุบันผมมองว่าแฟชั่นเป็นธุรกิจขนาดใหญ่ที่มีการขยายตัวเพิ่มมากขึ้น จากจำนวนสินค้าแฟชั่นและแบรนต่างๆที่ผลิตสินค้าออกมามากมาย สิ่งที่ตามติดมาด้วยคือ สินค้าของปลอมที่ทำเลียนแบบได้อย่างเนียบเนียน
ผู้คนในปัจจุบันคลั่งไคล้กับโลกวัตถุนิยม ยอมทุ่มเงินมหาศาลในการเป็นเจ้าของสินค้าจากดีไซน์เนอร์ชื่อดัง ถ้าพูดตรงๆแล้ว เรายอมจ่ายเงินจำนวนมากเพราะว่าเราต้องการซื้อชื่อเสียงของเค้า และคุณภาพของสินค้าที่ค่อนข้างดีกว่า มีเด็กรุ่นใหม่ไฟแรงฝันอยากเป็นดีไซน์เนอร์ อยากทำงานในวงการแฟชั่น คิดอะไรไม่ออกก็อยากเปิดร้านเสื้อของตัวเอง ดูเก๋ๆ อินเทรนเหมือนอย่างที่ดารามักจะเปิดกัน ความสำเร็จของเหล่าดีไซน์เนอร์ในปัจจุบัน ไม่ได้มองกันที่ว่าใครออกแบบได้สวยกว่า แต่กลับมองถึงยอดขายของตัวเอง ใครที่สามารถทำเงินได้จากแต่ละซีซันก็ทำให้แบรนของตัวเองอยู่รอด ใครมีเงินทุนมาก ก็โฆษณาได้มาก ขายของได้มากกว่า มันเป็นอย่างนี้จริงๆนะครับ แบรนเป็นส่วนนึงที่ให้เราได้เสพถึงศิลปะชั้นสูงที่ได้รับการออกแบบมาอย่างดี และการันตีถึงคุณภาพและวัสดุ รวมไปถึงฝีมือชั้นเลิศ แต่ถ้าเสื้อที่สวยงามและราคาสูง ถูกแกะป้ายยี่ห้อออก มูลค่าของสินค้าจะเหลืออยู่เท่าไหร่
สิ่งที่ผมพูดมาทั้งหมดเพียงอยากให้เราได้มองในสิ่งที่เราเห็นจริงๆ ถึงความงดงามและคุณภาพของแฟชั่นที่เรากำลังเสพอยู่ มากกว่าคำโฆษณา คำโปรโมตที่ฟังมาตามๆกัน แล้วเราจะได้ทั้งของที่ดีมีคุณภาพด้วยตัวของมันเอง มากกว่าชื่อเสียงเล็กๆที่ซ่อนอยู่หลังคอของคุณ
